#BLOGOVISION2018 #1 THE OCEAN COLLECTIVE / PHANEROZOIC I: PALAEOZOIC

Σωτήριο έτος 2018, κάτι Γιαρμανοί, οι Όσεαν Κολλέκτιβ (αναγκαστικά κομμουνισταί λόγω Κολλεκτίβ) κυκλοφορούν το δίσκο που μοιάζει με όνομα Ζορντ από Πάουερ Ρέηντζερ το Φανεροζόικ Ι: Παλεοζόικ. Μιλάμε για ένα κόνσεπτ δίσκο για τον Φανεροζωικό Μεγααιώνα, το γνωστό και ως ΜΕΓΚΑΣΕΝΤΣΧΙΟΥΡΗ στα ελληνικά. Μπήκαν στη βικιπεδία, πάντα στα αγγλικά - γιατί στα γιαρμανικά δεν έχει τίποτα από πληροφορίες - βρήκαν τις υποπεριόδους και είπαν δεν βγάζουμε ένα τραγούδι για κάθε μια. Αλλά επειδή τους βγήκανε πολλές λένε δεν το κάνουμε δύο δίσκους, γιατί ποιος κάθεται τώρα να ψάχνει κόνσεπτ και για το επόμενο άλμπουμ. Παραδέχομαι πάντως και υιοθετώ, πολύ μίνιμαλ ο τρόπος σκέψης τους. 

 
Πέτρο σε μισώ είναι χαλαρά ο καλύτερος δίσκος της χρονιάς.

PS. Επίσης τελευταία μέρα σε δουλειά/Σουηδία. Από αύριο #τημ_ΟΑΕΔ_κιλκις

O Μέτσαλ Σεφ προτείνει Silurian: Age of Sea Scorpions και κασεράκι Prästost 31%

#BLOGOVISION2018 #2 VISIGOTH / CONQUEROR'S OATH

Δεύτερο καλύτερο άλμπουμ για φέτος, το δεύτερο άλμπουμ των αμερικανών heavy metalers Visigoth. Σαφέστατα βελτιωμένοι σε σχέση με το πρώτο άλμπουμ παρουσιάζουν μια απίστευτα δεμένη εικόνα και έναν δίσκο που είναι δουλεμένος μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Τίγκα στον λυρισμό και την επικότητα, heavy as fuck είναι το απόλυτο soundtrack για να οδηγείτε το άλογο σας το καλοκαίρι στην παραλία με κατεβασμένα τα παράθυρα και γονατισμένο το subwoofer. 

O Μέτσαλ Σεφ προτείνει Traitor's gate και φορμαέλλα (να δεις τι έκανες) Παρνασσού. 

#ΒLOGOVISION2018 #3 RIVERS OF NIHIL / WHERE OWLS KNOW MY NAME

Ευλογημένη Τρίτη να έχουμε φίλες και φίλοι ξεκινάμε με μαρτυρική τριάδα στη Blogovision και τους Rivers of Nihil. Ο συνδυασμός ακραίας καφρίλας και λεπτεπίλεπτου ελιτισμού είναι διάχυτος στο Where Owls Know my Name. Κοινώς μιλάμε για δισκάρα. Παρατήστε ότι κάνετε και πατήστε πλέη Τ Ω Ρ Α.

O Μέτσαλ Σεφ προτείνει Where owls know my name και κασεράκι Gouda. Λιτά, δωρικά και απέριτα. 

#BLOGOVISION2018 #4 POWERWOLF / THE SACRAMENT OF SIN

Μετά από ένα καταπληκτικό Σαββατοκύριακο ανελέητου κουβαλήματος θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που δεν μου πέταξε error 404 η μέση μου. 4 μέρες μείναν για να τελειώσει η Blogovision αλλά και η Σουηδία, ας ελπίσω για πάντα αυτή τη φορά. Και ενώ όλα τα καλά / αναγκαία κακά κάποτε τελειώνουν το τυρί του μέτσαλ όχι μόνο δεν τελειώνει αλλά ρέει άφθονο, κυλάει ανάμεσα μας και αυτή τη φορά έχει τη μορφή των Powerwolf. Αν και γνώριζα την ύπαρξη τους ως μπάντα, ποτέ έχω ακούσει κάποιαι δουλειά τους οπότε δεν ξέρω αν είναι πχ όλοι οι δίσκοι είναι καρμπόν το ίδιο πράγμα. Sabbatonίζουν αρκετά, αν και πάλι δεν είμαι σίγουρος ποιος έχει επηρεαστεί από ποιον - αλλά who cares. Τίμιο πάουα μέτσαλ, τίγκα στα συναυλακά choruses, σχετικά απλοικά κομμάτια αλλά καμιά φορά αρκεί μόνο αυτό και φυσικά μπόλικη τυρίλα. Άξια το the sacrament of Sin τα κατάφερε και χώθηκε στο νούμερο 4 και από ότι φαίνεται δεν τελείωσαμε ακόμα με όλους τους Γιαρμανούς στη Blogovision.

O Μέτσαλ Σεφ προτείνει Demons are a girl's best friend και τύρος φέτα Ρίζου να χτυπήσουν όλα κόκκινο

#BLOGOVISION2018 #5 A PERFECT CIRCLE / EAT THE ELEPHANT

Τον φάγαμε τον ελέφαντα, μας έμεινε η ουρά. Φάηναλ φαηβ μπλογκοβιζιονικό, ό,τι πιο κοντινό σε kinky tool που δεν έχει καμία σχέση με tool, πέρα απ τα φωνητικά.

O Μέτσαλ Σεφ προτείνει Disillusioned και Camembert για αρμονικό συνδυασμό και πραγματική απόλαυση

#BLOGOVISION2018 #6 OCEANS OF SLUMBER / THE BANISHED HEART

Στο προηγούμενο επεισόδιο της Blogovision (που δεν παίξαμε), το νούμερο έξι, βρίσκουμε το The Banished Heart των Oceans of Slumber απείρως καλύτερη από τις δύο προηγούμενες τους. Σαφώς πιο ώριμοι από πριν παρουσιάζουν ένα απίστευτα καλοδουλεμένο δίσκο τίγνκα στις κομματάρες. Κατά άλλα εχθές πήγα τα πράγματα στη μεταφορική και συνάντησα τον μεγαλύτερο διπολικό μπάρμπα του σύμπαντος, σήμερα αδειάζω το σπίτι, Παρασκευή πρωί τελειώνουν όλα, κοιμάμαι για όλες τις γιορτές.

O Μέτσαλ Σεφ προτείνει A path to broken stars στο ανελέητο ριπίτ και La Vache qui Rit

#BLOGOVISION2018 #7 RIVERSIDE / WASTELAND

Tι να πρωτοπει κανείς για αυτή την υπερμπαντάρα; Τους είδα στη Στοκχόλμη πριν ένα χρόνο και ήταν απλά συγκλονιστικοί και ας θέλουν να λένε συνέχεια ότι πλέον δεν παίζουν μέταλ. Το Wasteland κυκλοφορεί σε ένα πολύ δύσκολο σημείο για τη μπάντα, αφού έχει προηγηθεί ο απρόσμενος θάνατος του κιθαρίστα τους Piotr Grudziński. Είναι ταυτοχρόνα θεραπευτικός και επαναπροσδιοριστικός δίσκος και η ουσιαστική συνέχεια του Songs of New Generation Slaves. Επίσης είναι ο πρώτος δίσκος που ο τίτλος του είναι μόνο μια λέξη. Τα τραγούδια είναι γεμάτα λυρισμό, οι ερμηνείες εξωπραγματικές και ενώ η θλίψη είναι διάχυτη στο δίσκο νομίζω ότι τελικά επικρατεί η λύτρωση. Όπως και κάθε τους δίσκος είναι μια κατάθεση ψυχής, ένα υπέροχο δημιούργημα της τέχνης και μακάρι να είναι γεροί να συνεχίσουν να δισκογραφούν για πολλά χρόνια.

O Μέτσαλ Σεφ προτείνει Vale of Tears και γαλοτύρι.

#BLOGOVISION2018 #8 VARATHRON / PATRIARCHS OF EVIL

Ξεκινάει επίσημα η περίοδος μετακόμισης οπότε δεν θα έχω και πολύ χρόνο να γράφω τις αρλούμπες μου. Έτσι κι αλλιώς έχει πει καλύτερες ο _Mo5h οπότε να πάτε εκεί να τα διαβάσετε για αυτό το δίσκο που τα λέει και ωραία (λέμε τώρα). Το λίνκ να το βρείτε μόνοι σας. Επίσης η έκδοση του βινύλιου είναι τούμπανο.

O Μέτσαλ Σεφ προτείνει Luciferian Mystical Awakening και ξυνομυτζήθρα.

#BLOGOVISION2018 #9 TURBOWOLF / THE FREE LIFE

Κάποιος κατάφερε και συνδύασε σε ένα εξώφυλλο ένα Μαρτίνι που περιέχει Ικέα κεφτεδάκι με ένα πορτοκαλί κροκόδειλο και μάλλον κάτι λιωμένα παγάκια (;). Αυτό και από μόνο του είναι win. Κατά τ' άλλα οι Turbowolf, τους οποίους αν θυμάμαι καλά τους έμαθα από τον Μάριο παίζουν τσαμπουκαλεμένο, τίμιο, Aγγλικό rawk και σίγουρα το Free Life είναι η καλύτερη και πιο ώριμη δουλειά τους.

O Μέτσαλ Σεφ προτείνει Very Bad και Σαν Μιχάλη από την εξωτική Σύρο.

#BLOGOVISION2018 #10 PARKWAY DRIVE / REVERENCE

Βασικά εδώ ήταν να βάλω το Feast of Water από Messa αλλά έπαιξε μια αλλαγή της τελευταίας στιγμής το Parkway Drive μου άρεσε πολύ περισσότερο και γενικά οι Ιταλοί φάγανε τεράστιο κουβά από τους Αυστραλούς. Αν νομίζετε ότι είναι η Δευτέρα δύσκολη που να δείτε την Τρίτη και να είσαι άρρωστος από τη Παρασκευή και να έχεις να κάνεις και μετακόμιση.

O Μέτσαλ Σεφ προτείνει The Void και παρμεζάνα με Άπερολ Σπριτς.

#BLOGOVISION2018 #11 SVALBARD / IT'S HARD TO HAVE HOPE

Svalbard είναι το νησί βόρεια των Σκανδιναβικών χωρών στη μέση του πουθενά όπου ψάχνουν για άτομα να φωνάζουν δυνατά για να προειδοποιούν τους υπόλοιπους όταν έρχονται πολικές αρκούδες και εν ανάγκη να τις πυροβολήσουν κι όλας. Επίσης είναι μπάντα από την Αγγλία που παίζει ποστ ροκ πανκ. Και είναι καλοί. Και είναι στο νούμερο 11.

O Μέτσαλ Σεφ προτείνει Revenge Porn και Dorset Blue Vinney μαζί με τσαγάκι.

#BLOGOVISION2018 #12 MICHAEL ROMEO / WAR OF THE WORLDS PART 1

Αχ Κυριακίλα! Καναπές, τζάκι (αν υπάρχει), καφεδάρα και 4Ε στην 52ίντση τηλεόραση αν είστε τίποτα φιλήσυχοι οικογενειάρχες. Αλλιώς χώστε τη δισκάρα να στριμάρει ή στο πικάπ και απολαύστε το ατελείωτο σρέντινγκ του Θεού της κιθάρας Michael Romeo και της παρέας του. 

O Μέτσαλ Σεφ προτείνει F*cking Robots, κατίκι Δομοκού και ατελείωτο χεντμπάνγκινγκ.

#BLOGOVISION2018 #13 ANAAL NATHRAKH / A NEW KIND OF HORROR

Μπήκαμε αισίως στο Σάββατο και ελπίζω οι περισσότεροι να έχετε χανγκόβερ. Αν δεν έχετε και θέλετε να αποκτήσετε ή θελετε να χειροτερέψει βάλτε το Anaal Nathrakh στο τέρμα. Επίσης όσοι μπήκατε για να διαβάσετε σεντόνι σήμερα δεν έχει κάντε κάτι άλλο. Νούμερο 13, A New Kind of Horror ατελείωτο χωσίδι ατελείωτη πόρωση, καθόλου κείμενο.

O Μέτσαλ Σεφ προτείνει Forward!, Casu Marzu σαπιοτύρι και 2 depon των 500.

#BLOGOVISION2018 #14 ARCHITECTS / HOLY HELL

Φτάσαμε αισίως στο νούμερο 14. Το νούμερο που είναι συνδεδεμένο με τη πιο εξωτική γραμμή της Θεσσαλονίκης και τη φανέλα του Σαλπιγγίδη στον ΠΑΟΚ. Τους Architects να πω την αλήθεια δεν τους ήξερα καθόλου πριν διαβάσω ότι βγάλαν ένα single το Doomsday, το οποίο παρεπιπτόντως το έχω λιώσει, και ότι πέθανε ο κιθαρίστας και κύριο συνθετικό μέλος της μπάντας. Τραγική ιστορία ειδικά για έναν νέο άνθρωπο. Αλλά life has to go on ειδικά όταν μιλάμε για μπάντες οπότε ιδού το Holy Hell, ένας πάρα πολύ τίμιος metalcore δίσκος, με πολύ καλά δουλεμένα κομμάτια με αρκετή ενέργεια και συναισθήματα. Επίσης αν είστε βήγκαν ακούστε άφοβα τον δίσκο δεν περιέχει καθόλου κρέας. 

  

O Μέτσαλ Σεφ προτείνει Doomsday και Ανεβατό από τα Γρεβενά για να μη σας πάρει η κάτω βόλτα με το άλμπουμ.

#BLOGOVISION18 #15 IMMORTAL / NORTHERN CHAOS GODS

Ποιος θα το περίμενε ότι θα γινόταν μαλλιά, corpsepaint, κουβάρια στο βασίλειο του Blashyrkh; Η τριάδα των Abbath, Horgh, Demonaz έσπασε και μας πρόσφεραν κάποια γραφικά γεγονότα εφάμιλα των εκπομπών της Τατιάνας Στεφανίδου. Τελικό αποτέλεσμα διπλό και όβερ, ο Abbath να τρώει κουβά από τα δικαιώματα των Immortal και να φεύγει  από τη μπάντα, η οποία μένει στους άλλους δύο. Σκεφτείτε για λίγο όλα αυτά τα επικά βίντεο, Blashyrkh Mighty Ravendark, Grim and frostbitten kingdoms, Call of the Wintermoon, All shall Fall χωρίς τη φάτσα του Abbath, σκεφτείτε όλα τα λαηβ χωρίς το υπερκαλτ crabwalking, όλη τη δισκογραφία τους χωρίς τη παγωμένη φωνή του. Απλά Δ Ε   Γ Ι Ν Ε Τ Α Ι. Και κάπου εδώ έρχεται ο Demonaz και τα κάνει όλα και δουλεύουν. Αναλαμβάνει τα φωνητικά  και τις κιθάρες, ο Horgh δένει τα κομμάτια με το ανελέητο ντραμμινγκ του και ως δια μαγείας εγένετο Northern Chaos Gods. Ο δίσκος είναι πραγματικά βγαλμένος από την κατάψυξη του βασιλείου του Blashyrkh. Μιλάμε για οργισμένο χώσιμο που πατάει σε παραδοσιακές φόρμες Immortal, χωρίς όμως την μελωδικότητα από τους πρόσφατους δίσκους. Είναι εντυπωσιακό πως η μπάντα κατάφερε να παρουσιάσει ένα δίσκο που δεν ξένισε κανένα και που ποιοτικά είναι πολύ καλύτερος από τον προκατοχό του, χωρίς φυσικά να φτάνει το Sons of Northern Darkness αλλά να στέκει πολύ κοντά. Ρισπέκτ και για τον Demonaz που είχε δείξει πολύ καλά δείγματα γραφής και από τον προσωπικό του δίσκο, απλά κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσει ότι δεν μπορεί να βγάζει ένα δίσκο κάθε δέκα χρόνια. Όσο για τον Abbath νομίζω ότι η φάση του παραμένει κάπως έτσι.

O Μέτσαλ Σεφ προτείνει Where moutains rise και μπόλικη κοπανιστή καθώς δάκρυα παγοανέμων πέφτουν πάνω στην όχι αγαπημένη ψυχή του και μια συντροφιά μαγισσών της μαύρης ομίχλης τραγουδούν για αυτόν τελετουργικούς ύμνους της ανώτατης βλασφήμιας.

#BLOGOVISION2018 #16 AMORPHIS / QUEEN OF TIME

H έλευση του Tomi Joutsen στους Amorphis από την εποχή του Eclipse σηματοδότησε μια νέα εποχή για τη μπάντα με τα υπέροχα καθαρά και ακραία φωνητικά του και απογείωσε τις συνθέσεις τους. Στον δέκατοτέταρτο, αν δεν κάνω λάθος, δίσκο τους η μπάντα συνεχίζει στο ίδιο στυλ της μισής και πλέον δισκογραφίας τους με μικρούς πειραματισμούς εδώ και εκεί αλλά παρουσιάζει ένα ακόμα κλασικό Amorphis άλμπουμ. Κομματάρες θα βρει κανείς πάρα πολλές εδώ πέρα, σίγουρα ξεχωρίζει το The Bee και το Wrong Direction αλλά εμένα το αγαπημένο μου είναι το Brother and Sister το οποίο είναι bonus track και φέρνει περισσότερο στα τραγούδια του Eclipse. Δυστυχώς είναι η δεύτερη μπάντα που αγαπημένο τραγούδι από άλμπουμ είναι σε bonus track, όπως και το Fight against all Evil από Primal Fear. Η αυτοί κάνουν κάτι λάθος ή εγώ.

O Μέτσαλ Σεφ προτείνει φυσικά Brother and Sister στο ατελείωτο ριπίτ παρέα με Γραβιέρα Νάξου με μπόλικο μέλι από πάνω για bonus απόλαυση.

#BLOGOVISION18 #17 HARAKIRI FOR THE SKY / ARSON

To Αrson, είναι το τέταρτο πόνημα για τους Αυστριακούς Harakiri for the Sky και το νούμερο 17 της σημερινής Blogovision. Η ψυχή του άλμπουμ άβυσσος, μαύρη σαν τη Στοκχόλμη και τα πέριξ που έχουμε φτάσει 4 Δεκέμβρη και δεν έχει καταφέρει να χιονίσει ακόμα. Ο ήχος τους παραμένει ίδιος, ένα τίμιο κροσόβερ μπλακ μέτσαλ με ποστ ροκ διανθισμένο με μπόλικη κατάθλιψη και οργή. Οπότε τυπικά μην περιμένετε κάτι καινούριο με αυτό το δίσκο, παραμένει στο στιλ του Aokigahara (να το googlάρετε αν δεν ξέρετε τι μέρος είναι αυτό ), αλλά από την άλλη νομίζω ότι κανείς από τους οπαδούς της μπάντας δεν θα στεναχωρηθεί με αυτό.

O Μέτσαλ Σεφ προτείνει Fire, Walk with me και Bergkäse γιατί άλλο ένα οποιοδήποτε κασέρι και άλλο ένα μπουγατσοποιημένο αυστριακό κασέρι.

#BLOGOVISION2018 #18 KHEMMIS / DESOLATION

Ευλογημένη Δευτερούλα φίλες και φίλοι να έχουμε, μακρυά από 404 errors, yellow screen of deaths στον IIS και καθυστερήσεις στον Sj (σουηδικός Ο(ρ)ΣΕ). Στο νούμερο δεκαοκτώ, ένα από τα πουλέν μου, που έχω βάλει και τα 3 άλμπουμς στο τοπ 20 της Blogovision. Khemmis, Desolation. Πλέον απομακρύνθηκαν από τις καθαρά ντουμ φόρμες, εξελιχθήκαν, γίναν λίγο πιο χέβυ, πολύ πιο μελωδικοί τιγκάραν τις δισολίες και γίναν ακόμα πιο προσιτοί, πιο mainstream, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι κάναν εκπτώσεις στον ήχο τους. Το αντίθετο νομίζω ότι είναι προς όφελος τους αυτή η αλλαγή, άντε μπας και τους δούμε προς Ελλάδα.

O Μέτσαλ Σεφ προτείνει Isolation και καλαθάκι Λήμνου γιατί κάπως έτσι πρέπει να του έχει γίνει του evil Gandalf με τη γκομενάρα που έχει δίπλα του εδώ και τρία εξώφυλλα.

#BLOGOVISION2018 #19 UNEARTH / EXTINCTION(S)

Το ξέρατε ότι σαν σήμερα γεννήθηκε η Britney Spears και σκοτώθηκε ο Pablo Escobar; Πιθανότατα όχι οπότε μόλις σας γέμισα το μυαλό με μερικές ακόμα άχρηστες πληροφορίες. Επίσης σήμερα έχω ουτλίφτνινγκςφεστ γιατί yolo. Στη θέση δεκαεννιά της οδοιπορικής Blogovision συναντάμε το έβδομο άλμπουμ των αμερικανών Unearth, το Extinction(s). H μπάντα που μας έδωσε την απόλυτη κομματάρα Zombie Autopilot, επιστρέφει με ένα ακόμα γαμηστερό δίσκο. Οργισμένες συθέσεις, τίγκα στα κοψίματα, χαμηλά κουρδισμένες κιθάρες και φωνητικά που σε κάνουν να ξεκινήσεις μόσπιτ μόνος σου, το οποίο μπορεί να είναι λίγο λιγότερο ουσιώδες από μια γροθιά με ένα δάκτυλο αλλά who cares. Not on our watch ρε φλώροι.

O Μέτσαλ Σεφ προτείνει One with the Sun και μαστέλο Χϊου με μαρμελάδα ντομάτας γιατί αν δεν εξελιχθείς σε τρώει η μαρμάγκα.

#BLOGOVISION2018 #20 JUDAS PRIEST / FIREPOWER

Το νούμερο είκοσι της οδοιπορικής Blogovision με βρίσκει στο δρόμο για τη Σουηδία. Είκοσι μέρες μένουν πριν την ολοκληρωτική αποτροπή του brain drain και την επιστροφή στα πάτρια εδάφη. Απλωμένη στην ατελείωτη επίπεδη σουηδική στέπα, πίσω από βουνά από ατελείωτο κίτρινο μεταλλικό τυρί, βρίσκεται η μεγαλύτερη δύναμη πυρός που θα μπορούσε να φανταστεί κάποιος. Αυτή των Judas Priest. Μπορεί να ξανανιώνουν για ν-οστή φορά, μπορεί να έχει μείνει μόνο ο Ian Hill από τα ιδρυτικά μέλη και φυσικά να παραμένει και ο Metal God αλλά με την έναρξη της τελευταίας περιοδείας το θρυλικό κιθαριστικό δίδυμο των Tipton/Downing αποτελεί παρελθόν. Τρομερός ο Faulkner αλλά για εμάς που έχουμε συνηθίσει στη φέτα Βαλμά σε διαστάσεις 20cm x 10cm x 10cm οποιαδήποτε απόκλιση έστω και χιλιοστού αποτελεί ιεροσυλία. Το δια ταύτα είναι όμως ότι το Firepower είναι ένας παραδοσιακός δίσκος Judas Priest αρκετά φρέσκος και δυναμικός, αντάξιος του ονόματος τους. Αυτά και καλή Blogovision να έχουμε.

O Μέτσαλ Σεφ προτείνει Rising from the Ruins και φέτα Βαλμά γιατί σαν την Χαλκιδική δεν έχει.