Tι να πρωτοπει κανείς για αυτή την υπερμπαντάρα; Τους είδα στη Στοκχόλμη πριν ένα χρόνο και ήταν απλά συγκλονιστικοί και ας θέλουν να λένε συνέχεια ότι πλέον δεν παίζουν μέταλ. Το Wasteland κυκλοφορεί σε ένα πολύ δύσκολο σημείο για τη μπάντα, αφού έχει προηγηθεί ο απρόσμενος θάνατος του κιθαρίστα τους Piotr Grudziński. Είναι ταυτοχρόνα θεραπευτικός και επαναπροσδιοριστικός δίσκος και η ουσιαστική συνέχεια του Songs of New Generation Slaves. Επίσης είναι ο πρώτος δίσκος που ο τίτλος του είναι μόνο μια λέξη. Τα τραγούδια είναι γεμάτα λυρισμό, οι ερμηνείες εξωπραγματικές και ενώ η θλίψη είναι διάχυτη στο δίσκο νομίζω ότι τελικά επικρατεί η λύτρωση. Όπως και κάθε τους δίσκος είναι μια κατάθεση ψυχής, ένα υπέροχο δημιούργημα της τέχνης και μακάρι να είναι γεροί να συνεχίσουν να δισκογραφούν για πολλά χρόνια.
O Μέτσαλ Σεφ προτείνει Vale of Tears και γαλοτύρι.
No comments:
Post a Comment