Ποιος θα το περίμενε ότι θα γινόταν μαλλιά, corpsepaint, κουβάρια στο βασίλειο του Blashyrkh; Η τριάδα των Abbath, Horgh, Demonaz έσπασε και μας πρόσφεραν κάποια γραφικά γεγονότα εφάμιλα των εκπομπών της Τατιάνας Στεφανίδου. Τελικό αποτέλεσμα διπλό και όβερ, ο Abbath να τρώει κουβά από τα δικαιώματα των Immortal και να φεύγει από τη μπάντα, η οποία μένει στους άλλους δύο. Σκεφτείτε για λίγο όλα αυτά τα επικά βίντεο, Blashyrkh Mighty Ravendark, Grim and frostbitten kingdoms, Call of the Wintermoon, All shall Fall χωρίς τη φάτσα του Abbath, σκεφτείτε όλα τα λαηβ χωρίς το υπερκαλτ crabwalking, όλη τη δισκογραφία τους χωρίς τη παγωμένη φωνή του. Απλά Δ Ε Γ Ι Ν Ε Τ Α Ι. Και κάπου εδώ έρχεται ο Demonaz και τα κάνει όλα και δουλεύουν. Αναλαμβάνει τα φωνητικά και τις κιθάρες, ο Horgh δένει τα κομμάτια με το ανελέητο ντραμμινγκ του και ως δια μαγείας εγένετο Northern Chaos Gods. Ο δίσκος είναι πραγματικά βγαλμένος από την κατάψυξη του βασιλείου του Blashyrkh. Μιλάμε για οργισμένο χώσιμο που πατάει σε παραδοσιακές φόρμες Immortal, χωρίς όμως την μελωδικότητα από τους πρόσφατους δίσκους. Είναι εντυπωσιακό πως η μπάντα κατάφερε να παρουσιάσει ένα δίσκο που δεν ξένισε κανένα και που ποιοτικά είναι πολύ καλύτερος από τον προκατοχό του, χωρίς φυσικά να φτάνει το Sons of Northern Darkness αλλά να στέκει πολύ κοντά. Ρισπέκτ και για τον Demonaz που είχε δείξει πολύ καλά δείγματα γραφής και από τον προσωπικό του δίσκο, απλά κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσει ότι δεν μπορεί να βγάζει ένα δίσκο κάθε δέκα χρόνια. Όσο για τον Abbath νομίζω ότι η φάση του παραμένει κάπως έτσι.
O Μέτσαλ Σεφ προτείνει Where moutains rise και μπόλικη κοπανιστή καθώς δάκρυα παγοανέμων πέφτουν πάνω στην όχι αγαπημένη ψυχή του και μια συντροφιά μαγισσών της μαύρης ομίχλης τραγουδούν για αυτόν τελετουργικούς ύμνους της ανώτατης βλασφήμιας.
No comments:
Post a Comment