Πως τα φέρνει η ζωή. Πριν 10 χρόνια κατά σειρά προτίμησης θα έβαζα Opeth, InFlames και μετά Dark Tranquillity. Πλέον οι τελευταίοι είναι και οι μοναδικοί που με συγκινούν. Πρώτον γιατί τιμάνε και με το παραπάνω τους οπαδούς στα live τους (απορώ αν χωράνε οπαδοί και το εγώ του Åkerfeldt στην ίδια σκηνή / πήγα να δω live InFlames και νόμιζα ότι ήταν live Μποφίλιου με όλα τα φωτάκια από τα κινητά που πήγαιναν πέρα δώθε) και δεύτερον γιατί συνεχίζουν να βγάζουν δίσκους ποιοτικούς και αντάξιους του ονόματος τους. Το Atoma είναι ένας τέτοιος δίσκος. Κλασικό παραδοσιακό σουηδικό ντεθ μέτσαλ της Γετεμπορικής σχολής, τίμιο και οργισμένο με σωστή παραγωγή και όμορφες συνθέσεις. Αν σας χαλάει το ότι παίζουν τα "ίδια" ρίξτε και μια ματιά στα δύο bonus του δίσκου που ξεφεύγουν από το τυπικό στυλ τους. Δε θα με χαλούσε καθόλου μια atmospheric κυκλοφορία τους και γιατί έχουν σωστές συνθέσεις αλλά και γιατί ο Stanne έχει για πλάκα τα καθαρά φωνητικά (βλ αντιπαράδειγμα τραγουδιστή InFlames). Extra points για το καταπληκτικό εξώφυλλο του δίσκου.
No comments:
Post a Comment