Το τρίτο και τελευταίο άλμπουμ για τη δεύτερη πεντάδα από ελληνικά χέρια είναι το The Eternalist των Agatus. Τρίτη δουλειά για τους Agatus, αρκετά διαφορετική σε σχέση με τα δύο προηγούμενα με σαφή στροφή στη χρυσή μέτσαλ δεκαετία των 80s, αποτασσόμενοι ως επί τω πλείστον τις μπλακ μέτσαλ ρίζες τους. Χωρίς να απουσιάζουν τελείως τα μπλάστμπιτ και τα ξεσπάσματα τα περισσότερα κομμάτια είναι mid tempo. Σε μια εποχή που οι περισσότερες παραγωγές είναι φουλ τριγκαρισμένες και ψηφιακά επεξεργασμένες οι Agatus το γυρίζουν σε αναλογικό ήχο και κατά την άποψη μου αυτό λειτουργεί υπέρ του The Eternalist. Η παραγωγή που διέπει τα κομμάτια έχει αυτό το υπέροχο old school feeling και σε συνδυασμό με την ενορχήστρωση και τα φωνητικά δημιουργούν ένα πολύ ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Ολα είναι κομματαρες αλλά αν είναι να ξεχωρισω θα διάλεγα The Eternalist, The Oath, Perils at the Sea και Gilgamesh.
No comments:
Post a Comment