Ποτέ η κατάθλιψη δεν ήταν τόσο ολοκληρωτική αλλά και ταυτόχρονα τόσο γλυκιά. Ποτέ οι νότες δεν ήταν τόσο απόκοσμες και συνάμα τόσο επιβλητικές. Ποτέ η απόγνωση δεν ήταν τόσο αποπνικτική και παράλληλα τόσο καθαρτική. Το The Fall of Hearts είναι μια ακόμα έκφραση όλων αυτών των συναισθημάτων, μια ακόμα αμφίβολη μάχη για λύτρωση, μια ακόμα απέλπιδα προσπάθεια. Η δέκατη δουλειά των Renske και Nyström, όπως και οι προηγούμενες, στιχουργικά είναι ταυτόσημη με τη σουηδική χειμωνιάτικη μελαγχολία , ενώ μουσικά η χρήση περισσότερων synth, ηλεκτρονικών ήχων και clean ήχου στις κιθάρες δεν αλλοιώνει εν τέλει τον ήχο τους αλλά τον εξελίσσει. Οι Katatonia δεν είναι για όλες τις ώρες (συνήθως) και χρειάζεται από τον ακροατή συγκεκριμένο mood για να μπορέσει να τους πιάσει. Από το Viva Emptiness τους ακούω σταθερά και ασταμάτητα και τους έχω συνδυάσει με διάφορες καταστάσεις της ζωής μου το δε Fall of Hearts δεν αποτελεί εξαίρεση όντας μια ακόμα καταπληκτική κυκλοφορία.
How could I ever forget our days?
I drown in silver, set to go.
Unafraid into the blue, blue waves.
Though I had hoped to hear your voice there.
No comments:
Post a Comment