Κατά τη διάρκεια του έτους ο φίλος μου ο Μάριος μου πρότεινε τρία άλ(ε)μπουμ να τσεκάρω. Το Nonagon Infinity των King Gizzard and the Lizard Wizard (καταπληκτικό όνομα) το οποίο όμως δεν μου έκανε κλικ, το City Club των The Growlers που οριακά βρέθηκε εκτός τοπ 20 και το City Sun Eater in the River of Light των Woods, το οποίο είναι Δ Ι Σ Κ Α Ρ Α. Εντάξει μπορεί να έχω τρέλα με το palm muting και να έχω λιώσει τους (παλιούς καλούς) Iced Earth, όποτε ακούω μπλαστμπιτια να μου τρέχουν τα σάλια, αλλά ενίοτε θέλω να ακούω και άλλες μουσικές και δεν νομίζω ποτέ να έχω ξαναακούσει αυτό το τόσο γαμάτο μείγμα reggae με indie/alt. Το CSEITROL το έλιωσα το καλοκαίρι, ήταν η ιδανική παρέα για παραλία, για οδήγηση, για χαλάρωση, βασικά ήταν το μισό μου καλοκαίρι. Εννοείται πως όλος ο δίσκος παίζει στο repeat αν και έχω ιδιαίτερη προτίμηση στα κομμάτια can't see at all, see in the dark και the other side. Αντιλαμβάνομαι ότι οι Woods εξελίχθηκαν εισάγωντας στοιχεία από reggae, διατηρώντας όμως τον alternative ήχο τους και το στυλ των φωνητικών τους. Ότι είδους μουσική και να ακούει κάποιος δεν νομίζω να μη γουστάρει με το CSEITROL.
+3
ReplyDelete